ค้นเจอ 31 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา หยุ, พยุ, ยุ

สูงอายุ

หมายถึงว. มีอายุมาก.

ยุ

หมายถึงก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.

หยุ

หมายถึง[หฺยุ] (โบ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.

ออกวิทยุ

หมายถึงก. กระจายเสียงทางวิทยุ.

อัทธายุ

หมายถึง[อัดทา-] น. ชั่วอายุ, ชั่วชีวิต.

อายุ

หมายถึงน. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. (ป.; ส. อายุสฺ หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรตํ่ากับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร).

ทีฆายุ

หมายถึง(แบบ) ว. อายุยืน. (ป.).

มีอายุ

หมายถึงว. สูงอายุ, ย่างเข้าปัจฉิมวัย.

ขาดอายุ

หมายถึงก. พ้นระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น ใบขับขี่ขาดอายุ.

บ่างช่างยุ

หมายถึง(สำ) น. คนที่ชอบพูดส่อเสียดยุยงให้เขาแตกกัน.

ยั่วยุ

หมายถึงก. ยุให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง.

ลูกยุ

หมายถึงน. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ