ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปราศ,ปราศจาก
ทรงปราศรัย
หมายถึงปราศรัย
โอภาปราศรัย
หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.
ปราศ,ปราศจาก
หมายถึง[ปฺราด, ปฺราดสะจาก] ก. พ้นไป, ไม่มี.
พระราชปฏิสันถาร
หมายถึงทักทายปราศรัย
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
ปรานีปราศรัย
หมายถึง[ปฺรานีปฺราไส] ก. ปรานี (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ใช้อย่างไม่ปรานีปราศรัย.
ปราศรัย
หมายถึง[ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).