ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 21 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เกาบิล, บังเหิน, บิน

สนามบิน

หมายถึงน. (กฎ) พื้นที่ที่กำหนดไว้บนพื้นดินหรือน้ำสำหรับใช้ทั้งหมดหรือแต่บางส่วนเพื่อการขึ้นลงหรือเคลื่อนไหวของอากาศยาน รวมตลอดถึงอาคาร สิ่งติดตั้งและบริภัณฑ์ซึ่งอยู่ภายในสนามบินนั้น; (ปาก) ท่าอากาศยาน.
 พจนานุกรมไทย

สุบิน

หมายถึงน. ความฝัน, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสุบิน. (ป. สุปิน).
 พจนานุกรมไทย

รกบิน

หมายถึงน. รกที่ไม่ออกมาตามปรกติภายหลังคลอด แต่กลับตีขึ้นข้างบน.
 พจนานุกรมไทย

ลดเพดานบิน

หมายถึงก. ลดระดับความสูงในการบิน.
 พจนานุกรมไทย

ลานบิน

หมายถึงน. เรียกทรงผมผู้ชายแบบหนึ่งที่ตัดข้างล่างสั้นเกรียนข้างบนราบเสมอกันว่า ผมลานบิน; โดยปริยายหมายถึงตำแหน่งหน้าที่การงาน เช่น ไม่มีลานบินจะลง หาลานบินลงไม่ได้.
 พจนานุกรมไทย

เกาบิน

หมายถึงน. ผ้าปิดของลับ. (ส. เกาปิน; ป. โกปิน).
 พจนานุกรมไทย

เครื่องบิน

หมายถึงน. อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ลอยตัวอยู่ได้ด้วยการให้พลังงานกลแก่อากาศโดยรอบก่อให้เกิดแรงพยุงขึ้นโต้ตอบกับความโน้มถ่วงของโลกและใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อน.
 พจนานุกรมไทย

นักบิน

หมายถึงน. ผู้ขับขี่เครื่องบิน.
 พจนานุกรมไทย

บิน

หมายถึงก. ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น เช่น นกบิน เครื่องบินบิน, โดยปริยายหมายถึงการไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ขวัญบิน จานบิน; เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน.
 พจนานุกรมไทย

บิน

หมายถึงดู นกกระจอก ๒.
 พจนานุกรมไทย

เรือบิน

หมายถึง(ปาก) น. เครื่องบิน.
 พจนานุกรมไทย

เพดานบิน

หมายถึงน. ระดับสูงสุดที่เครื่องบินสามารถบินได้.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด