ค้นเจอ 11 รายการ

พระภาคิไนย

หมายถึงหลานที่เป็นลูกของพี่สาวหรือน้องสาว

เขนย

หมายถึง[ขะเหฺนย] (กลอน) น. หมอนหนุน, ราชาศัพท์ว่า พระเขนย. (ข. เขฺนิย).

ทัศไนย

หมายถึง[ทัดสะไน] ว. น่าดู, งาม. (แผลงมาจาก ทัศนีย์).

พระเขนย

หมายถึงหมอนหนุน

โมไนย

หมายถึง[-ไน] น. ความเป็นปราชญ์, คุณธรรมของนักปราชญ์. (ป. โมเนยฺย; ส. เมาเนย).

เนย

หมายถึงน. ไขมันหรือนํ้ามันที่ทำจากนํ้านมสัตว์มีทั้งเหลวและแข็ง.

เพไนย

หมายถึงน. เวไนย, ผู้พึงดัดได้สอนได้. (ป. เวเนยฺย).

ภาคิไนย

หมายถึง[-ไน] น. หลาน คือ ลูกของพี่สาวหรือน้องสาว, คู่กับ ภาติยะ ลูกของพี่ชายหรือน้องชาย. (ป. ภาคิเนยฺย; ส. ภาคิเนย).

ภูวไนย

หมายถึงน. พระเจ้าแผ่นดิน.

เวไนย

หมายถึงน. ผู้ควรแนะนำสั่งสอน, ผู้พึงดัดได้สอนได้, ใช้ว่า เวนย ก็มี เช่น จะให้เวนยชาติทั้งปวงได้. (นันโท). (ป. เวเนยฺย).

อาชาไนย

หมายถึงว. กำเนิดดี, พันธุ์หรือตระกูลดี; รู้รวดเร็ว, ฝึกหัดมาดีแล้ว, ถ้าเป็นม้าที่ฝึกหัดมาดีแล้ว เรียก ม้าอาชาไนย, ถ้าเป็นคนที่ฝึกหัดมาดีแล้ว เรียกว่า บุรุษอาชาไนย. (ป. อาชาเนยฺย; ส. อาชาเนย).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ