ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ขัน, ซอ, ครรไล, คัล, ช้อน, พระกรรภิรมย์, ราชรถ, คัน
น้ำคัน
หมายถึงน. นํ้าที่ถูกเข้าแล้วเป็นโรคที่ง่ามเท้า.
คัน
หมายถึงน. แนวดินหรือแนวทรายเป็นต้นที่พูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น คันทราย, แนวดินที่พูนขึ้นมาสำหรับกั้นนํ้า เช่น คันนา คันดิน; สิ่งที่มีลักษณะยาวทำด้วยไม้เป็นต้น สำหรับถือหรือปัก เช่น คันเบ็ด คันไถ คันธง; ลักษณนามเรียกรถหรือของที่มีด้ามถือบางอย่าง เช่น รถ ๓ คัน ช้อน ๔ คัน เบ็ด ๕ คัน.
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Amesiodendron chinense (Merr.) Hu ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นตามชายนํ้า สูงประมาณ ๑๐ เมตร, ขัน ก็เรียก.
ตะคัน
หมายถึงน. เครื่องปั้นดินเผารูปคล้ายจาน สำหรับวางเทียนอบ หรือเผากำยานเมื่อเวลาอบนํ้าทำนํ้าอบไทยเป็นต้น หรือใช้ใส่นํ้ามันตามไฟต่างตะเกียง.
กลางคัน
หมายถึงว. ในระหว่างเหตุการณ์, ในระหว่างที่ยังไม่เสร็จ.
พระกรรภิรมย์
หมายถึงฉัตรสีขาว ลงยันต์ด้วยเส้นทอง 5 ชั้น สำรับหนึ่งมี 3 คัน
หมายถึงก. อาการที่รู้สึกให้อยากเกา, อาการที่มือหรือปากอยู่ไม่สุข คือ อยากทำหรือพูดในสิ่งที่ไม่ควร เรียกว่า มือคัน ปากคัน, อาการที่ให้รู้สึกอยากด่าอยากตีเป็นต้น เรียกว่า คันปาก คันมือ คันเท้า.
หมากคัน
หมายถึงดู เต่าร้าง.
ปากคัน
หมายถึงว. อาการที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูด ชอบฟ้อง, ปากตำแย หรือ ปากบอน ก็ว่า.
เถาคัน
หมายถึงน. ชื่อไม้เถา ๒ ชนิดในวงศ์ Vitaceae ขอบใบหยัก มีมือเกาะออกตรงข้ามใบ ชนิด Cayratia trifolia (L.) Domin ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๓ ใบ พันธุ์ใบแดงเรียก เถาคันแดง, อีกชนิดหนึ่งคือ Cissus repens Lam. ใบเดี่ยว.
ลูกคัน
หมายถึงน. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ หัวคันนา ก็เรียก.