ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา กุญแจ, ประแจ
ลั่นกุญแจ
หมายถึงใส่กุญแจ
กุญแจ
หมายถึงน. เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น เพื่อยึดหรือสลักไม่ให้เปิดเข้าออกได้ เวลากดหรือไขออก มีเสียงลั่นดังกริ๊ก มีลูกไข เรียกว่า ลูกกุญแจ, ประแจ ก็เรียก. (ป., ส. กุญฺจิกา ว่า ลูกดาล, เทียบมลายู กุญจี).
กุญแจกล
หมายถึงน. กุญแจที่เปิดโดยใช้รหัส.
กุญแจปากตาย
หมายถึงน. เครื่องมือโลหะชนิดหนึ่ง รูปร่างตอนปลายทั้ง ๒ ข้างคล้ายก้ามปู มีขนาดปากตายตัว ใช้สำหรับขันหรือคลายนอตเป็นต้น.
หมายถึงก. ใส่กุญแจ.
กุญแจประจำหลัก
หมายถึงน. กุญแจเสียง.
กุญแจเสียง
หมายถึงpic017.gif,กุญแจเสียง>น. เครื่องหมายอย่างหนึ่งที่ใช้ในการบันทึกเสียงดนตรีสากล เขียนไว้ตอนหน้าของบรรทัด ๕ เส้นเพื่อกำหนดระดับเสียงของตัวโน้ต, กุญแจประจำหลัก ก็เรียก.
ลูกกุญแจ
หมายถึงน. เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลืองเป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ.
กุญแจผี
หมายถึงน. ลูกกุญแจหรือเส้นลวดเป็นต้นที่ทำขึ้นสำหรับไขกุญแจ มักใช้เพื่อการทุจริต.
กุญแจแหวน
หมายถึง[-แหฺวน] น. เครื่องมือโลหะชนิดหนึ่ง ตอนปลายทั้ง ๒ ข้างมีลักษณะคล้ายแหวน ขอบเหลี่ยม มีขนาดตายตัว ใช้สำหรับขันหรือคลายนอตเป็นต้น.
กุญแจมือ
หมายถึงน. ห่วงเหล็กมีกุญแจไข สำหรับเจ้าหน้าที่ใช้ใส่ข้อมือผู้ต้องหา.
กุญแจรหัส
หมายถึงน. กุญแจที่ใช้ระบบสัญลักษณ์; สมุดประมวลรหัส เพื่อใช้เข้ารหัสและถอดรหัส บรรจุข้อความที่เข้ารหัสไว้ด้านหนึ่งและข้อความที่ถอดรหัสแล้วไว้อีกด้านหนึ่ง.