ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 8 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ศศ,ศศ-,ศศะ, หริณะ, กระต่าย, เซรุ่ม, หูกระต่าย, กระทงเหิน, กระส่าย,-กระส่าย, กะ, กะ-

หมวกหูกระต่าย

หมายถึงน. เครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาดสีต่าง ๆ รูปทรงกระบอกสั้น ๆ มีแผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดขอบหมวกสำหรับปกใบหูทั้ง ๒ ข้าง.
 พจนานุกรมไทย

พริกกระต่าย

หมายถึงดู การบูรป่า.
 พจนานุกรมไทย

ซุ้มกระต่าย

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Blinkworthia lycioides Choisy ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกรูประฆัง สีนวล, มุ้งกระต่าย ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

เสือกระต่าย

หมายถึงดู แมวป่า.
 พจนานุกรมไทย

กระต่าย

หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับขูดมะพร้าวที่ยังไม่ได้กะเทาะกะลาออก.
 พจนานุกรมไทย

มุ้งกระต่าย

หมายถึงดู ซุ้มกระต่าย.
 พจนานุกรมไทย

หูกระต่าย

หมายถึงน. เงื่อนที่ผูกมีรูปคล้ายหูกระต่าย, เรียกผ้าผูกคอชนิดหนึ่ง ผูกเป็นรูปโบ ว่า ผ้าผูกคอหูกระต่าย; เรียกเครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาดสีต่าง ๆ รูปทรงกระบอกสั้น ๆ มีแผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดขอบหมวกสำหรับปกใบหูทั้ง ๒ ข้าง ว่า หมวกหูกระต่าย; ไม้ขวางเรืออันที่สุดของหัวเรือหรือท้ายเรือ, กระทงเหิน ก็เรียก. (ดู กระทงเหิน).
 พจนานุกรมไทย

กระต่าย

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กในวงศ์ Leporidae ขนปุย หูยาว ที่พบอาศัยตามป่าทั่วไปในประเทศไทยมีชนิดเดียว คือ กระต่ายป่า (Lepus peguensis) ซึ่งมีขนสีนํ้าตาล ใต้หางสีขาว อาศัยในโพรงดิน ส่วนที่นำมาเลี้ยงตามบ้านมีหลายชนิดและหลายสี เช่น ชนิด Oryctolagus cuniculus.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด