คำในภาษาไทย

ไพบูลย์

คำบาลีเวปุลฺลํ

คำสันสกฤตไวปุลฺย

ความหมายความเต็มเปี่ยม, ความกว้างขวาง

พจนานุกรมไทย ไพบูลย์ หมายถึง:

  1. น. ความเต็มเปี่ยม, ความเต็มที่. ว. เต็มเปี่ยม, เต็มที่. (ส. ไวปุลฺย; ป. เวปุลฺล).

 ภาพประกอบ

  • ไพบูลย์ บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต ไพบูลย์ คำในภาษาไทย ไพบูลย์ คำบาลี เวปุลฺลํ คำสันสกฤต ไวปุลฺย ความหมาย ความเต็มเปี่ยม, ความกว้างขวาง

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

วิบูล ไกรลาส ไชย ไตร ไทย ไทยทาน ไทยธรรม ไปยาล ไพฑูรย์ ไพศาล ไสยาสน์ ไอยรา

 กลับไปที่หน้าหลัก "คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้"

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ
ดูหมวดหมู่ทั้งหมด
 บทความที่สำคัญ
คำราชาศัพท์ หมวดเครือญาติ

คำราชาศัพท์ หมวดเครือญาติ

คำราชาศัพท์ ภาษาไทย
คำควบกล้ำไม่แท้ 40 คำ

คำควบกล้ำไม่แท้ 40 คำ

ภาษาไทย
 บทความยอดนิยม
คำที่มีตัวการันต์

คำที่มีตัวการันต์

ภาษาไทย
กะเพรา กระเพรา กะเพา เขียนอย่างไรจึงจะมีความหมายถูกต้อง

กะเพรา กระเพรา กะเพา เขียนอย่างไรจึงจะมีความหมายถูกต้อง

คำไทยที่มักเขียนผิด ภาษาไทย
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ

สำนวนไทย หมวด ก-ฮ

สำนวนไทย ภาษาไทย
แก๊ง - แก็ง - แก๊งค์ - แก๊งก์ คำไหนเขียนถูก คำไหนเขียนผิด

แก๊ง - แก็ง - แก๊งค์ - แก๊งก์ คำไหนเขียนถูก คำไหนเขียนผิด

คำไทยที่มักเขียนผิด ภาษาไทย
ดูบทความ ภาษาไทย