คำในภาษาไทย

ไพบูลย์

คำบาลีเวปุลฺลํ

คำสันสกฤตไวปุลฺย

ความหมายความเต็มเปี่ยม, ความกว้างขวาง

พจนานุกรมไทย ไพบูลย์ หมายถึง:

  1. น. ความเต็มเปี่ยม, ความเต็มที่. ว. เต็มเปี่ยม, เต็มที่. (ส. ไวปุลฺย; ป. เวปุลฺล).

 ภาพประกอบ


 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

วิบูล ไกรลาส ไชย ไตร ไทย ไทยทาน ไทยธรรม ไปยาล ไพฑูรย์ ไพศาล ไสยาสน์ ไอยรา

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ