คำในภาษาไทย

ศรี

คำบาลีสิริ, สิรี

คำสันสกฤตศฺรี

ความหมายสิริ, สิริมงคล

อ่านว่า /สี/

พจนานุกรมไทย ศรี หมายถึง:

  1. [สี] (กลอน) น. ลักษณนามใช้แก่คน เช่น พระปิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวล เห็นสมควรคู่ครองกันสองศรี. (อภัย).

  2. [สี] น. มิ่ง, สิริมงคล, ความรุ่งเรือง, ความสว่างสุกใส, ความงาม, ความเจริญ, เช่น ศรีบ้าน ศรีเรือน ศรีเมือง, ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น พระศรีรัตนตรัย วัดพระศรีรัตนศาสดาราม. (ส. ศฺรี; ป. สิริ, สิรี).

  3. [สี] น. ผู้หญิง. (ข. สี).

  4. [สี] น. พลู. (ม.); (ราชา) หมากพลู เรียกว่า พระศรี.

 ภาพประกอบ

  • ศรี บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต ศรี คำในภาษาไทย ศรี คำบาลี สิริ, สิรี คำสันสกฤต ศฺรี ความหมาย สิริ, สิริมงคล

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

ศักดานุภาพ ศักย์, ศักยะ ศัลย- ศาสดา ศาสตรา (สาด-ตฺรา) ศาสตราจารย์ (สาด-ตฺรา-, สาด-สะ-ตฺรา-) ศาสน- ศาสนา ศาสนิก ศิลา ศิโรราบ ศูนย์ สุพรรณศรี

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ