คำในภาษาไทย

วิริยะ

คำบาลีวิริย

คำสันสกฤตวีรฺย

ความหมายความเพียร

พจนานุกรมไทย วิริยะ หมายถึง:

  1. น. ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็น วิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. (ป.; ส. วีรฺย).

 ภาพประกอบ

  • วิริยะ บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต วิริยะ คำในภาษาไทย วิริยะ คำบาลี วิริย คำสันสกฤต วีรฺย ความหมาย ความเพียร

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

วงกต วชิราวุธ วนิดา วรรณ, พรรณ วรวิหาร วัฒนา วาสนา (วาด-สะ-หฺนา) วิการ วิทย์, วิทยา วิหค วิเวก วิเศษ

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ