คำในภาษาไทย

มนต์, มนตร์

คำบาลีมนฺต

คำสันสกฤตมนฺตฺร

ความหมายบทสำหรับสวด

พจนานุกรมไทย มนต์, มนตร์ หมายถึง:

  1. น. คําศักดิ์สิทธิ์, คําสําหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์, คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์. (ป. มนฺต; ส. มนฺตฺร).

 ภาพประกอบ


 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

มนุษย์ มรรคนายก มหินทร์ มัคคุเทศก์ มัจจุ, มฤตยู มัชช, ประมาท, มาทน์ มาตุรงค์ มิติ มุข มเหสี มโนรถ โอม

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ