คำในภาษาไทย

ปราศรัย

คำสันสกฤตปฺรศฺรย

ความหมายพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คําปรารภ.

อ่านว่า /ปฺรา-ไส/

พจนานุกรมไทย ปราศรัย หมายถึง:

  1. [ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คําปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).

 ภาพประกอบ

  • ปราศรัย บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต ปราศรัย คำในภาษาไทย ปราศรัย คำสันสกฤต ปฺรศฺรย ความหมาย พูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คําปรารภ.

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

ปฏิการ ปฏิกิริยา ปฏิภาค ปฏิวัติ ปฐวี ประติมากรรม ประวัติ ประสูติ ประเพณี ประเวณี ปราจีน ปราชัย

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ