คำในภาษาไทย

ประมาท

คำบาลีปมาท

คำสันสกฤตปฺรมาท

ความหมายมัวเมา, เลินเล่อ. (ไทย) ดูหมิ่น-หมิ่นประมาท (?? = ปรามาส)

อ่านว่า /ปฺระ-หฺมาด/

พจนานุกรมไทย ประมาท หมายถึง:

  1. [ปฺระหฺมาด] ก. ขาดความรอบคอบ, ขาดความระมัดระวังเพราะทะนงตัว, เช่น เวลาขับรถอย่าประมาท; ดูหมิ่น เช่น ประมาทฝีมือ. น. ความเลินเล่อ, การขาดความระมัดระวัง, เช่น ขับรถโดยประมาท; (กฎ) กระทําโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทําอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่. (ส. ปฺรมาท; ป. ปมาท).

 ภาพประกอบ

  • ประมาท บาลี สันสกฤต?, คำบาลีและสันสกฤต ประมาท คำในภาษาไทย ประมาท คำบาลี ปมาท คำสันสกฤต ปฺรมาท ความหมาย มัวเมา, เลินเล่อ. (ไทย) ดูหมิ่น-หมิ่นประมาท (?? = ปรามาส)

 คำบาลีและสันสกฤตที่คล้ายกัน

ปฏิการ ปฏิกิริยา ปฏิภาค ปฏิวัติ ปฐวี ประติมากรรม ประวัติ ประสูติ ประเพณี ประเวณี มัชช, ประมาท, มาทน์ สังเวช

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ