ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา คลาไคล, โคล, ไลลา
ไคลคลา
หมายถึง[-คฺลา] ก. เดินไป, เคลื่อนไป, คลาไคล ก็ว่า.
คลาไคล
หมายถึงก. เดินไป, เคลื่อนไป, ไคลคลา ก็ว่า.
ไคล
หมายถึง[ไคฺล] ก. ทำให้คลาย ให้อ่อน หรือให้หย่อน โดยใช้นิ้วมือหรือฝ่ามือเป็นต้นคลึงไปมา.
หมายถึง[ไคฺล] น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, (ปาก) ขี้ไคล, ราชาศัพท์ว่า พระเมโท; ตะไคร่น้ำ เช่น ปูกินไคล.
หมายถึง[ไคฺล] ก. ไป.
คลา
หมายถึง[คฺลา] (กลอน) ก. เดิน, เคลื่อน, เช่น พาชีขี่คล่องคล้อย ควรคลา. (โลกนิติ); คลาด เช่น อายแก่ราชาคลา ยศแท้. (โลกนิติ).
ครรไล
หมายถึง[คัน-] ก. ไคล, ไป. (แผลงมาจาก ไคล).
ขี้ไคล
หมายถึง(ปาก) น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, ไคล ก็ว่า.
คระไล
หมายถึง[คฺระ-] ก. ไป. (แผลงมาจาก ไคล).
ไค
หมายถึง(โบ) น. เหงื่อไคล.
แคลงคลาง
หมายถึง[แคฺลงคฺลาง] ก. แคลงใจ, ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า, บางทีก็พูดสั้น ๆ ว่า แคลง.
กะยุ
หมายถึง(โบ) ก. ยก, ย่าง, เยื้อง, เช่น กะยุบาทไคลคลา. (เสือโค), กะยุบาทเบื้องปลายตีน. (พิชัยสงคราม).