ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โหนก, กระโหนด, โหน, โหร
โหนก
หมายถึง[โหฺนก] ว. นูนยื่นออกมา เช่น หน้าผากโหนก.
โหน่ง
หมายถึง[โหฺน่ง] ว. มีเสียงอย่างเสียงตีฆ้องวง.
โหน
หมายถึง[โหนฺ] ก. เหนี่ยวห้อย, เอามือเหนี่ยวให้ตัวลอยขึ้นไป; (ปาก) ประจบประแจง เช่น เขามีนิสัยชอบโหนผู้บังคับบัญชา.
โหนกแก้ม
หมายถึงน. ส่วนของแก้มตรงที่มีกระดูกนูนออกมา.