ผลการค้นหา

แป้งแข็ง

หมายถึงน. แป้งผัดหน้าที่อัดเป็นก้อนแน่นหรือเป็นแผ่น มักบรรจุในตลับ.

แป้งจี่

หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง มักทำด้วยแป้งข้าวเหนียวดำ ผสมกับมะพร้าว เกลือ นํ้าตาล แล้วทอดเป็นแผ่นเล็ก ๆ แบน ๆ ลงบนกระทะแบนที่ทานํ้ามันน้อย ๆ; แป้งขนมจีนที่ทำเป็นแผ่นแล้วเผาไฟ.

แป้งนวล

หมายถึงน. ผงสีขาวที่ทำด้วยหินปูนเป็นต้น แล้วทำเป็นเม็ด ๆ สำหรับผัดหน้า.

แป้งเปียก

หมายถึงน. แป้งเจือเกลือเล็กน้อยตั้งไฟกวนให้ข้น ใช้เป็นอาหาร, แป้งที่ตั้งไฟกวนให้ข้นเหนียว ใช้แทนกาว.

แป้งร่ำ

หมายถึงน. แป้งที่ปรุงด้วยเครื่องหอม.

แป้งสด

หมายถึงน. นํ้าอบกับแป้งรํ่านํ้าดอกไม้เทศใช้ชุบผ้าห่อใบตองสำหรับแจก; แป้งที่ทำขึ้นใช้ได้ทันที ไม่ต้องหมักหรือตากแห้ง เช่น ขนมจีนแป้งสด ขนมบัวลอยแป้งสด, ตรงข้ามกับ แป้งหมัก.

แป้งหมัก

หมายถึงน. แป้งขนมจีนที่ทำจากข้าวที่หมักไว้ก่อน, ตรงข้ามกับ แป้งสด.

แป้ง

หมายถึงน. สิ่งที่เป็นผงละเอียดได้จากเมล็ดพืช ผลไม้ และรากไม้ เป็นต้น ใช้เป็นอาหาร, ผงขาว ๆ ที่ทำด้วยหินเป็นต้น สำหรับผัดหน้า.

แป้งกระแจะ

หมายถึงน. แป้งที่ผสมผงกระแจะ ใช้ละลายน้ำ สำหรับทาหรือเจิม.

แป้งข้าวหมาก

หมายถึงน. แป้งที่เป็นเชื้อสำหรับทำข้าวหมาก.

แป้งมัน

หมายถึงน. แป้งที่ทำจากมันสำปะหลัง, แป้งสิงคโปร์ ก็เรียก.

แป้งสารภี

หมายถึง[-สาระพี] น. แป้งที่เอาเกสรสารภีตำปนกับแป้งสำหรับทาตัว.