ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา แง่, แงะ, ขันหมาก, นัย, หัวแง่, แง,แง,แง ๆ, แง
แง่
หมายถึง(โบ) น. ตัว เช่น แต่งแง่. (จารึกสยาม), มิแต่งแง่ให้แม่ชม มิหวีผมให้แม่เชย. (ลอ).
แง่ง,แง่ง,แง่ง ๆ
หมายถึงว. เสียงขู่ของหมาเมื่อจะกัดกันในเวลาแย่งอาหารกันเป็นต้น.
แง่งขิง
หมายถึงน. เครื่องประดับยอดปรางค์ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, ฝักเพกา ลำภุขัน สลัดได นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.
แง,แง,แง ๆ
หมายถึงว. เสียงเด็กร้องไห้.
หมายถึงน. ส่วนที่เป็นเหลี่ยมเป็นสันเป็นมุมหรือส่วนที่ยื่นออกมา เช่น แง่หิน แง่โต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า เหลี่ยม, ชั้นเชิง, เช่น ชาวแพแผ่แง่ค้าขายของ. (นิ. นรินทร์), นัย.
แง่ง
หมายถึงน. ส่วนที่งอกเป็นแง่ออกมาจากเหง้าขิงข่ากะทือเป็นต้น.
แงะ
หมายถึงก. งัดให้เผยอขึ้น.
แง
หมายถึงน. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง.
แง่งอน
หมายถึงน. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.
แง่น
หมายถึงก. แยกเขี้ยวจะกัด (อย่างหมา).
แง่น ๆ
หมายถึงว. แสดงกิริยาโกรธอย่างหมาจะกัด.
แง้ม
หมายถึงก. เปิดแต่น้อย ๆ เช่น แง้มประตู. (โบ) น. ริม, ข้าง, เช่น ปากคลองบางกอกน้อยแง้มขวา.