ผลการค้นหา

เมินเฉย

หมายถึงก. ไม่สนใจใยดี.

เมิน

หมายถึงก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.

เฉย

หมายถึงก. แสดงอาการเป็นปรกติไม่สนใจไยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ที่ประสบ เช่น ถูกด่าว่าก็เฉย. ว. นิ่งอยู่ไม่แสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งออกมา เช่น นอนเฉย.

เมินเสียเถอะ,เมินเสียเถิด

หมายถึง(สำ) คำกล่าวอย่างตัดเยื่อใยไมตรี ไม่ให้มีความหวังอยู่เลย.

หน้าเฉยตาเฉย,หน้าตาเฉย

หมายถึงว. อาการที่วางหน้าเป็นปรกติ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทั้ง ๆ ที่ตนกระทำความผิด หรือบางครั้งกระทำความผิดโดยไม่เจตนา เช่น เขาหยิบฉวยของผู้อื่นไปอย่างหน้าเฉยตาเฉย.

ถเมิน

หมายถึง[ถะเมิน] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. (เทียบ ข. เถมิร ว่า ผู้เดิน).

เฉย ๆ

หมายถึงว. ใช้ประกอบข้อความหรือคำอื่น มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ข้อความแวดล้อม เช่น หยิบไปเฉย ๆ คือ หยิบไปโดยไม่ได้บอกกล่าว, อยู่บ้านเฉย ๆ คือ อยู่บ้านโดยไม่ทำอะไรให้เป็นกิจจะลักษณะ หรือไม่ได้ทำมาหากินอะไร; ไม่ยินดียินร้าย เช่น เขาเป็นคนเฉย ๆ, เท่านั้น เช่น ปลูกเรือนไว้เฉย ๆ ไม่ให้ใครอยู่.

หน้าเฉย

หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงความไม่รู้สึกยินดียินร้าย หรือไม่สนใจใยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ใด ๆ.

ถเมินไพร

หมายถึงน. พรานป่า.

ถเมินเชิง

หมายถึงน. พลเดินเท้า.

นิ่งเฉย

หมายถึงว. เฉยอยู่ไม่พูดไม่ทำอะไร.

เมียงม่าย

หมายถึงก. ทำอาการประเดี๋ยวชำเลืองประเดี๋ยวเมิน.