ผลการค้นหา

เปรี้ยงปร้าง* *เปรี้ยงปร้าง *เปรี้ยงปร้าง*
คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 5,768 รายการ

เปรี้ยงปร้าง

หมายถึงว. โผงผาง.
 พจนานุกรมไทย

เปรี้ยง

หมายถึง[เปฺรี้ยง] ว. เสียงดังลั่นอย่างเสียงฟ้าผ่า; จัด, กล้า, (ใช้แก่แดด) ในคำว่า แดดเปรี้ยง.
 พจนานุกรมไทย

ร้าง

หมายถึงก. จากไปชั่วคราว เช่น นิราศร้างห่างเหเสน่หา, แยกกันอยู่แต่ยังไม่หย่าขาดจากกัน เช่น ผัวเมียร้างกัน. ว. ที่ถูกทอดทิ้ง เช่น พ่อร้าง แม่ร้าง, ว่างเปล่า, ปราศจากผู้คน, เช่น บ้านร้าง เมืองร้าง.
 พจนานุกรมไทย

เลิกร้าง

หมายถึงก. ทิ้งกัน, ไม่อยู่ด้วยกัน, (ใช้แก่ผัวเมีย).
 พจนานุกรมไทย

วิโยค

หมายถึงน. การจากไป, การพลัดพราก, ความร้าง, ความห่างเหิน. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

ร้างรา

หมายถึงก. ค่อย ๆ เลิกร้างกันไปเอง เช่น ผัวเมียร้างรากัน.
 พจนานุกรมไทย

เริดร้าง

หมายถึงก. ค่อย ๆ เหินห่างและทอดทิ้งไปในที่สุด.
 พจนานุกรมไทย

ราเริด

หมายถึงก. เลิกร้างไป.
 พจนานุกรมไทย

แรมรา

หมายถึงก. เริดร้าง.
 พจนานุกรมไทย

แม่ม่ายผัวร้าง

หมายถึงน. แม่ร้าง.
 พจนานุกรมไทย

ราแรม

หมายถึงก. แรมร้างไป.
 พจนานุกรมไทย

วิชน

หมายถึง[วิ-ชน] ว. ปราศจากคน, ร้าง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด