ผลการค้นหา

คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 4,014 รายการ

เขิน,เขิน,เขิน ๆ

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย; เข้ากันไม่สนิท เช่น ข้อความตอนนี้ฟังเขิน ๆ อยู่.
 พจนานุกรมไทย

เขิน

หมายถึงน. ชื่อคนไทยใหญ่เผ่าหนึ่ง ส่วนมากอยู่ในแคว้นฉาน ประเทศพม่า; เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง ฉาบด้วยรักสมุกหรือรักชาดเพื่อกันน้ำรั่วซึม ไทยได้รับวิธีการทำมาจากไทยเขินซึ่งอยู่ในยูนนานตอนใต้ จึงเรียกว่า เครื่องเขิน.
 พจนานุกรมไทย

เขิน

หมายถึงว. ตื้นสูงเป็นเนินขึ้นมา (ใช้แก่พื้นที่ในแม่นํ้า ลำคลอง หนอง บึง เป็นต้น), มักใช้ว่า ตื้นเขิน เช่น แม่นํ้าตื้นเขิน; สั้นหรือสูงเกินไปจนดูขัดตา เช่น นุ่งผ้าเขิน.
 พจนานุกรมไทย

เก้อเขิน

หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย.
 พจนานุกรมไทย

เขิบ

หมายถึง(ถิ่น) ว. ดอน, เขิน.
 พจนานุกรมไทย

แก้ขวย,แก้เขิน

หมายถึงก. กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรเทาความกระดากอาย.
 พจนานุกรมไทย

เจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.
 พจนานุกรมไทย

หน้าเจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิท มีอาการเก้อเขิน.
 พจนานุกรมไทย

ไศล

หมายถึง[สะไหฺล] น. เขาหิน เช่น โขดเขินเนินไศล. (ส. ไศล).
 พจนานุกรมไทย

ยิ้มเก้อ,ยิ้มค้าง

หมายถึงก. อาการที่ยิ้มให้เขาแล้วเขาไม่ยิ้มตอบ ทำให้รู้สึกเก้อเขิน.
 พจนานุกรมไทย

เงอะ,เงอะงะ

หมายถึงว. แสดงกิริยาอาการเคอะเขินไม่แนบเนียนเพราะหย่อนความชำนาญเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ไศล-

หมายถึง[ไสละ-] น. เขาหิน เช่น โขดเขินเนินไศล. (ส. ไศล).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด