ค้นเจอ 20 รายการ

อับอาย

หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.

ขายหน้า,ขายหน้าขายตา

หมายถึงก. อับอาย.

ฉีกหน้า

หมายถึงก. ทำให้ได้รับความอับอาย.

อดสู

หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก

รักษาหน้า

หมายถึงก. ระวังไม่ยอมให้ต้องอับอายขายหน้า.

ขายหน้าวันละห้าเบี้ย

หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ต้องอับอายขายหน้าอยู่ทุกวัน.

บัดสี

หมายถึง[-ถะเหฺลิง] ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.

บัดสีบัดเถลิง

หมายถึง[-ถะเหฺลิง] ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.

แทรกแผ่นดิน

หมายถึง(สำ) ก. หลีกหนีไปให้พ้น ไม่อยากให้ใครพบหน้าเพราะอับอาย.

ว่าไม่ไว้หน้า

หมายถึงก. ดุด่าว่ากล่าวผู้ใดผู้หนึ่งต่อหน้าให้ได้รับความอับอายโดยไม่เกรงใจ.

หน้าแหก

หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.

อปยศ,อัปยศ

หมายถึง[อะปะยด, อับปะยด] ว. ไร้ยศ, ปราศจากยศ; เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอายขายหน้า. (ส.).

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ