ผลการค้นหา

สะเทือนใจ

หมายถึงก. มีจิตใจหวั่นไหวอย่างแรงในเมื่อได้ประสบกับสิ่งที่ไม่น่าพอใจ เช่น เห็นภาพแม่กอดศพลูกร้องไห้แล้วรู้สึกสะเทือนใจ.

กระเทือนใจ

หมายถึงก. มีจิตใจหวั่นไหวอย่างแรงเพราะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากระทบ (มักใช้ในทางที่ไม่ดี),สะเทือนใจ ก็ว่า.

เจ็บช้ำน้ำใจ

หมายถึงก. เจ็บใจ, สะเทือนใจ.

ค่อน

หมายถึงก. ติ, ว่าให้สะเทือนใจ.

กระทบกระเทือน

หมายถึงก. กระเทือนไปถึง, พาดพิงไปถึงให้รู้สึกสะเทือนใจ.

อาเวค

หมายถึง[-เวก] น. อารมณ์, ความรู้สึก, ความสะเทือนใจ. (อ. emotion).

คิดมาก

หมายถึงก. คิดเกินกว่าเหตุ, รู้สึกสะเทือนใจง่าย.

สะท้อนใจ

หมายถึงก. อาการที่หายใจแรงขึ้น ๆ ลง ๆ เพราะอารมณ์สะเทือนใจเป็นต้น.

รัญจวน

หมายถึงก. ปั่นป่วนใจ เช่น กลิ่นหอมรัญจวนใจ, สะเทือนใจด้วยความกระสันถึง. (เทียบ ข. รํชวล).

อรรถรส

หมายถึง[อัดถะรด] น. รสแห่งถ้อยคำ, ถ้อยคำที่ทำให้เกิดความซาบซึ้ง, ถ้อยคำที่ทำให้เกิดอารมณ์สะเทือนใจ.

หลอน

หมายถึง[หฺลอน] ก. อาการที่ภาพซึ่งน่ากลัวหรือน่าสะเทือนใจคงอยู่ในมโนภาพ เช่น ภาพที่เด็กถูกรถทับตายต่อหน้าต่อตามาหลอนอยู่ตลอดเวลา.

เศร้าสร้อย

หมายถึงว. มีความรู้สึกสะเทือนใจชวนให้โศกเศร้าเพราะคิดถึงหรือผิดหวัง เช่น เขาสอบไม่ผ่านเลยเดินกลับบ้านอย่างเศร้าสร้อย ลูกนั่งเศร้าสร้อยคอยแม่กลับบ้าน, สร้อยเศร้า ก็ว่า.