ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ภฤษฏ์, บาศ, ห่วง, ระยะ, ล่วงล้ำ, วากรา, สถานบริการ, กันลอง, ง่วง, ช้างเผือก
ร่วง
หมายถึงก. หล่น เช่น ใบไม้ร่วง ผลไม้ร่วง, หลุด เช่น ถูกชกฟันร่วง ผมร่วง.
หมายถึงว. รุ่ง, เรือง.
ภฤษฏ์
หมายถึง[พฺรึด] ก. ตก, ร่วง, หล่น. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรํศฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ].
หล่น
หมายถึงก. ตกลงมา, ร่วงลง.
ดอกพิกุลร่วง
หมายถึง(สำ) เรียกอาการที่นิ่งไม่พูดว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง.
ขนหน้าแข้งไม่ร่วง
หมายถึง(สำ) ว. ไม่กระทบกระเทือนถึงเดือดร้อน (ใช้แก่คนมั่งมีที่ต้องจ่ายเงินแม้จะมากแต่ก็ดูเหมือนเป็นจำนวนเล็ก ๆ น้อย ๆ).
พรู
หมายถึงว. อาการที่เคลื่อนไหวมาพร้อม ๆ กันเป็นจำนวนมาก เช่น วิ่งพรูกันเข้ามา, ร่วงลงมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ดอกพิกุลร่วงพรู.
หรุบ ๆ
หมายถึงว. อาการของสิ่งที่ร่วงลงมาพรู เรียกว่า ร่วงหรุบ ๆ.
ส่าขนุน
หมายถึงน. ดอกขนุนที่เกิดขึ้นก่อนแล้วร่วงไป ซึ่งเป็นเครื่องหมายว่าขนุนนั้นจะมีลูก.
ระหุย
หมายถึงก. ร่วงพังเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเป็นจำนวนมาก.
ป่าแดง
หมายถึงน. ป่าที่มีใบไม้ร่วงตามฤดูกาล เช่น ป่าเต็ง ป่ารัง.
ขี้ไต้
หมายถึงน. ส่วนของไต้ที่ใช้เป็นเชื้อไฟหรือส่วนของไต้ที่จุดและเขี่ยให้ร่วงหล่นลง.