ค้นเจอ 23 รายการ

ฝิ่น

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Papaver somniferum L. ในวงศ์ Papaveraceae ยางซึ่งกรีดจากผลนำมาเคี่ยวให้เหนียวเป็นยาเสพติด ใช้ทำยาได้.

ยาเสพติด

หมายถึงน. ยาหรือสารเคมีซึ่งเมื่อเสพหรือฉีดเข้าสู่ร่างกายติดต่อกันชั่วระยะเวลาหนึ่งก็จะติด ก่อให้เกิดพิษเรื้อรัง ทำให้ร่างกายและจิตใจเสื่อมโทรม เช่น ฝิ่น กัญชา เฮโรอีน ยานอนหลับ สุรา.

แคปซูล

หมายถึงน. หลอดเล็ก ๆ ทำด้วยสารที่ไม่เป็นพิษ และละลายได้ง่าย ใช้บรรจุยา; ส่วนของยานอวกาศที่มีอุปกรณ์จำเป็นพร้อมมูล สามารถแยกตัวออกจากส่วนอื่นได้; (พฤกษ) ลักษณะของผลที่เมื่อแก่เปลือกหุ้มผลจะแห้งแล้วแตกแยกออกจากกันเป็นหลายซีกหรือหลายรู เช่น ผลลำโพง ฝิ่น. (อ. capsule).

ยาฝิ่น

หมายถึงน. ยาเสพติดชนิดหนึ่งทำจากยางฝิ่น.

ขี้ยา

หมายถึงน. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ฝิ่น ก็เรียก. ว. ติดฝิ่น.

ลิ้นกระบือ

หมายถึงน. ฝิ่นดิบที่ทำมาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ.

ขี้ฝิ่น

หมายถึงน. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ยา ก็เรียก.

เป่าปี่

หมายถึง(ปาก) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.

ฉำเฉง

หมายถึงน. มูลฝิ่นครั้งที่ ๓. (จ. ซำเฉง).

ลงแดง

หมายถึงก. ท้องเดินและถ่ายเป็นเลือดออกมามาก (มักใช้แก่คนอดฝิ่น).

หมู

หมายถึง(ปาก) น. ใบพลูสดหั่นผสมฝิ่นแล้วนำมาสูบ.

งอมแงม

หมายถึงว. เลิกได้ยาก เช่น ติดฝิ่นงอมแงม, แก้ได้ยาก, รักษาได้ยาก, เช่น เจ็บงอมแงม.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ