ผลการค้นหา

คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 4,177 รายการ

ผิว ๆ,ผิวเผิน

หมายถึงว. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง.
 พจนานุกรมไทย

ผิว

หมายถึงน. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ผิว

หมายถึง[ผิวะ] สัน. ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า. ผิว่า ก็ว่า
 พจนานุกรมไทย

หมืน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. เป็นผื่นขึ้นมาก ๆ ตามผิวเนื้อ.
 พจนานุกรมไทย

ผักชีโรยหน้า

หมายถึง(สำ) น. การทำความดีเพียงผิวเผิน.
 พจนานุกรมไทย

ผิวจราจร

หมายถึงน. ผิวถนนที่ยวดยานพาหนะแล่นไปมา.
 พจนานุกรมไทย

เผิน ๆ

หมายถึงว. ผิว ๆ, ผาด ๆ, ตื้น ๆ, เช่น มองเผิน ๆ แลเผิน ๆ, (มักใช้แก่กิริยาที่ดูหรือมอง).
 พจนานุกรมไทย

ไป ๆ มา ๆ

หมายถึงว. ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ไป ๆ มา ๆ ก็ต้องมาขอเงินพ่อใช้.
 พจนานุกรมไทย

สนิมขุม

หมายถึงน. สนิมซึ่งเกิดที่ผิวโลหะแล้วทำให้ผิวโลหะเป็นจุด ๆ หรือเป็นรู ๆ เช่น พระพุทธรูปสัมฤทธิ์เกิดสนิมขุม.
 พจนานุกรมไทย

ขี้แดด

หมายถึงน. ตะไคร่ที่จับบนผิวโคลนสีเขียว ๆ.
 พจนานุกรมไทย

กร้าน

หมายถึง[กฺร้าน] ว. มีผิวด้าน, มีผิวไม่สดใส; กระด้าง, แข็ง, หยาบ.
 พจนานุกรมไทย

ลื้น,ลื้น ๆ

หมายถึงว. เจ็บอาย, เศร้า, สลด, เช่น ว่าแล้วหน้าไม่ลื้น; บวมหรือนูนน้อย ๆ เช่น แขนถูกแมลงต่อยผิวลื้นขึ้นมา เนื้อลื้น ๆ จะเป็นฝี.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด