ผลการค้นหา

ปุย* *ปุย *ปุย*
คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 19 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ปโย,ปโย-, กระโดน, ปุ๊, ปุก, บุระ, ประลัย, ปอย, อุย,อุย,อุ่ย, กุย

ปุย

หมายถึงน. ของที่เป็นใยฟูอย่างสำลีหรือขนสัตว์บางชนิด เช่น ปุยฝ้าย ปุยสำลี สุนัขขนเป็นปุย.
 พจนานุกรมไทย

ปุย,ปุย,ปุยกระโดน,ปุยขาว

หมายถึงดู กระโดน.
 พจนานุกรมไทย

เกินปุยมุ้ย

หมายถึงเกินไปไหม ในแบบน่ารัก

กระโดน

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Careya sphaerica Roxb. ในวงศ์ Lecythidaceae ชอบขึ้นในป่าเบญจพรรณที่ชุ่มชื้น ดอกมีเกสรเพศผู้จำนวนมากเป็นพู่คล้ายดอกชมพู่ ขาว หอม ดอกบานเต็มที่กว้าง ๕-๘ เซนติเมตร ผลค่อนข้างกลม เปลือกใช้เบื่อปลาหรือทุบเป็นแผ่นปูหลังช้าง, โดน จิก ปุย ปุยกระโดน ปุยขาว หรือ ผ้าฮาด ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ขยุย

หมายถึง[ขะหฺยุย] ว. กระจุย, เป็นปุย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

ชี

หมายถึงก. ทำสิ่งที่เป็นปุยอย่างสำลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.
 พจนานุกรมไทย

ประชี

หมายถึงก. ทำสิ่งที่เป็นปุยอย่างสำลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.
 พจนานุกรมไทย

หิม,หิม-,หิมะ

หมายถึง[หิมมะ-] น. ละอองนํ้าในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิตํ่า ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

ดีดฝ้าย

หมายถึงก. อาการที่เอาฝ้ายใส่กระชุแล้วเอาไม้กงดีดฝ้ายดีดสายให้กระทบฝ้ายเพื่อให้ฝ้ายแตกเป็นปุย.
 พจนานุกรมไทย

แกะ

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องในสกุล Ovis วงศ์ Bovidae รูปร่างคล้ายแพะ แต่มีขนเป็นปุยหนา ใช้ทำเครื่องนุ่งห่ม.
 พจนานุกรมไทย

ตะเภา

หมายถึงน. ชื่อหนูชนิด Cavia porcellus ในวงศ์ Caviidae ลำตัวอ้วนป้อม ขนปุย หางสั้น มีหลายสี เช่น ขาว นํ้าตาล ดำ มีถิ่นกำเนิดในประเทศเปรู มักใช้ในการทดลองทางการแพทย์.
 พจนานุกรมไทย

ฝ้าย

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Gossypium วงศ์ Malvaceae เมล็ดให้นํ้ามัน ปุยหุ้มเมล็ดใช้ทอผ้า เปลือกรากใช้ทำยาได้ ที่ปลูกกันมากคือ ชนิด G. hirsutum L..
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด