ผลการค้นหา

ตอกลิ่ม

หมายถึงก. ทำให้แยกโดยใช้ลิ่ม, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้บุคคล ๒ ฝ่ายแตกแยกกันหรือบาดหมางกันยิ่งขึ้น เช่น ตอกลิ่มให้ทั้ง ๒ ฝ่ายทะเลาะกัน.

ตอกหน้า

หมายถึง(ปาก) ก. ว่าใส่หน้าอย่างไม่ไว้หน้า.

ตอกหมัน

หมายถึงก. ตอกลูกประสักกำกับให้กระดานเรือติดกับกงเป็นต้น.

ตองเหลือง

หมายถึงน. ชนชาติข่าพวกหนึ่ง, ผีตองเหลือง ก็เรียก.

ตอด

หมายถึงก. เอาปากงับกัดทึ้งโดยเร็วอย่างปลาตอด, โดยปริยายหมายถึงอาการเหน็บแนม เช่น พูดตอดเล็กตอดน้อย.

ตอเบา

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกระถิน. (ดู กระถิน).

ตอแย

หมายถึงก. ยั่วให้เกิดความรำคาญหรือให้โกรธ, สนใจ, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าไปตอแยด้วย.

ตอง

หมายถึงน. ใบไม้ขนาดใหญ่ใช้ห่อของได้ เช่น ตองกล้วย; เรียกไพ่ไทยชนิดหนึ่ง โดยปรกติเล่นกัน ๖ ขา ว่า ไพ่ตอง, จำนวนไพ่ที่มีเหมือนกัน ๓ ใบ เรียกว่า ตอง, ลักษณนามเรียกไพ่ที่เหมือนกัน ๓ ใบ เช่น ไพ่ตองหนึ่ง ไพ่ ๒ ตอง.

ตองกราย

หมายถึงดู กราย ๑.

ตองแตก

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Baliospermum montanum (Willd.) Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae รากใช้ทำยาได้ แต่มีสารพิษอยู่ด้วย เมล็ดมีพิษ, ทนดี ก็เรียก.

ตอด

หมายถึง(กลอน) น. ต้นสลอด.

ตอดต่อ

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).