ผลการค้นหา

จักรวาล* *จักรวาล *จักรวาล*
คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 14 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา จักรพาก,จักรวาก, จักรพาล, จากพราก,จากพาก, พรหมจักร, พรหมาณฑ์, พรหมโคละ, จักรวาต, ตาเดียว, จักรผาน, จักรยาน

จักรวาล

หมายถึง[-วาน] น. ปริมณฑล; ประชุม, หมู่; เทือกเขาในนิยาย เป็นกำแพงล้อมรอบโลกและเป็นเขตกั้นแสงสว่างกับความมืด, บริเวณโดยรอบของโลก, ทั่วโลก. (ส.; ป. จกฺกวาล).
 พจนานุกรมไทย

จักรพาล

หมายถึงน. จักรวาล.
 พจนานุกรมไทย

พรหมจักร

หมายถึงน. จักรวาล; คำสอนของพระพุทธเจ้า. (ส.; ป. พฺรหฺมจกฺก).
 พจนานุกรมไทย

พรหมาณฑ์

หมายถึง[พฺรมมาน] น. จักรวาล, โลก. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

พรหมโคละ

หมายถึง[พฺรมมะโคละ] น. จักรวาล. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

ปรมาตมัน

หมายถึง[ปะระมาดตะมัน] (ปรัชญา) น. อาตมันสูงสุด เป็นต้นกำเนิดและที่รวมของทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาล. (ส. ปรม + อาตฺมนฺ).
 พจนานุกรมไทย

เจดีย์ทิศ

หมายถึงน. เจดีย์บริวารตั้งอยู่บนฐานไพทีหรือลานประทักษิณล้อมเจดีย์ประธาน มี ๔ องค์ เหมือนดังประจำทิศต่าง ๆ ตามคตินิยมทางจักรวาล.
 พจนานุกรมไทย

พาร์เซก

หมายถึงน. หน่วยที่ใช้วัดระยะทางในจักรวาล ๑ พาร์เซก มีค่าเท่ากับระยะทาง ๒๐๖,๒๖๕ เท่าของ ๑ หน่วยดาราศาสตร์ หรือประมาณ ๓.๒๖ ปีแสง หรือประมาณ ๓.๐๘๔ ๑๐๑๖ เมตร. (อ. parsec).
 พจนานุกรมไทย

ระบบ

หมายถึงน. กลุ่มของสิ่งซึ่งมีลักษณะประสานเข้าเป็นสิ่งเดียวกันตามหลักแห่งความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกัน ด้วยระเบียบของธรรมชาติหรือหลักเหตุผลทางวิชาการ เช่น ระบบประสาท ระบบทางเดินอาหาร ระบบจักรวาล ระบบสังคม ระบบการบริหารประเทศ.
 พจนานุกรมไทย

มงกุฎ

หมายถึงน. เครื่องสวมพระเศียรโดยเฉพาะพระเจ้าแผ่นดิน มียอดสูง, เครื่องสวมศีรษะ มีลักษณะต่าง ๆ กัน มักใช้สวมเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นผู้ชนะเลิศในการประกวดความงาม เช่น มงกุฎนางงามจักรวาล มงกุฎนางสาวไทย. ว. สูงสุด, ยอดเยี่ยม.
 พจนานุกรมไทย

สากล

หมายถึงว. ทั่วไป, ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, เช่น สากลโลก สากลจักรวาล; เป็นที่นิยมทั่วไป เช่น เครื่องแต่งกายชุดสากล, สามัญหมายถึงแบบซึ่งเดิมเรียกว่า ฝรั่ง เช่น มวยฝรั่ง เรียก มวยสากล, ใช้แทนคำ “ระหว่างประเทศ” ก็มี เช่น สภากาชาดสากล น่านน้ำสากล. (ป., ส. สกล).
 พจนานุกรมไทย

เมรุ,เมรุ-

หมายถึง[เมน, เม-รุ-] น. ชื่อภูเขากลางจักรวาล มียอดเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ซึ่งพระอินทร์อยู่; ที่เผาศพ เดิมผูกหุ่นทำเป็นภูเขาตั้งที่เผาขึ้นบนนั้น ของหลวงทำเป็นเรือนโถง เครื่องยอดหรือมณฑปครอบที่เผา เรียกว่า พระเมรุ, ต่อมาเรียกที่เผาศพทั่วไปทั้งมียอดและไม่มียอดว่า เมรุ. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด