ผลการค้นหา

กางเกี่ยง

หมายถึงดู กางเกียง.

เกี่ยง

หมายถึงก. อาการที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทำเพราะกลัวจะเสียเปรียบกันเป็นต้น.

กางเกียง

หมายถึงก. ไม่ลงรูป, ไม่ลงรอย, ไม่ลงที่, สวมกันไม่เข้า, ใช้ว่า กางเกี่ยง ก็มี เช่น เมื่อนั้น พระคาวีเห็นนางยังกางเกี่ยง ยิ้มพลางทางลงไปจากเตียง แล้วกล่าวเกลี้ยงแกล้งปลอบให้ชอบใจ. (คาวี), กังเกียง หรือ กำเกียง ก็ว่า.

เกี่ยงงอน

หมายถึงก. เกี่ยงอย่างมีเงื่อนไข, เกี่ยงเอาเชิง.

กาง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคาง. (ดู คาง ๒).

กาง

หมายถึงก. ถ่างออก เช่น กางขา, คลี่ เช่น กางปีก, เหยียดออกไป เช่น กางแขน, ขึงออกไป เช่น กางใบ กางมุ้ง, แบะออก เช่น กางหนังสือ. ว. ที่ถ่างออก คลี่ออก เหยียดออก ขึงออก หรือ แบะออก เช่น หูกาง ท้องกาง.

กระเบียดกระตัก

หมายถึงก. เกี่ยงให้ตัวได้มาก.

เกียง

หมายถึงก. เกี่ยง, รังเกียจ, ไม่ลงรอย, เกี่ยงแย่ง, เกี่ยงแย้ง, เช่น คนใดอันรังร้าย จิตรพิศเกียงกล. (จารึกวัดโพธิ์), โดยมากใช้เป็น เกี่ยง.

ต่อตาม

หมายถึงก. พูดเกี่ยงราคาในเรื่องซื้อขาย, พูดเกี่ยงผลประโยชน์ในการทำความตกลงกัน.

ต่อแย้ง

หมายถึงก. เกี่ยงกันไว้, สู้รบขัดขืนไว้.

ขึงพืด

หมายถึงก. จับให้นอนเหยียดยาวกางแขนกางขา.

ใช้ใบ

หมายถึงก. กางใบแล่นเรือ.