ผลการค้นหา

สะพานไฟ

หมายถึงน. อุปกรณ์ไฟฟ้าคล้ายสวิตช์ สำหรับตัดกระแสไฟฟ้าจากวงจร, (ปาก) สวิตช์ขนาดใหญ่.

สายไฟฟ้า

หมายถึงน. เส้นโลหะตัวนำไฟฟ้า ใช้เพื่อให้กระแสไฟฟ้าผ่านอาจมีฉนวนหุ้มหรือไม่มีก็ได้, ถ้าไม่มีฉนวนหุ้มเรียก สายเปลือย.

แม่เตาไฟ

หมายถึงน. ไม้สี่เหลี่ยมที่เป็นกรอบกรุดินสำหรับวางก้อนเส้า เกียง หรือเตาวง.

ละบองไฟ

หมายถึงน. เม็ดตุ่มเกิดแก่หญิงกำลังอยู่ไฟ, ผดไฟ.

หม้อไฟ

หมายถึงน. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ รูปทรงคล้ายชาม ก้นหม้อมีเชิง ตรงกลางมีกระบอกสูงขึ้นมาจากใต้ก้นหม้อสำหรับใส่ถ่านติดไฟ ปากหม้อมีฝาปิด ใช้สำหรับใส่เกาเหลา แกงจืด เป็นต้น, หม้อหยวนโล้ ก็เรียก.

หัวฟืนหัวไฟ

หมายถึงน. หัวคํ่า เช่น มาแต่หัวฟืนหัวไฟ. (ถิ่น-อีสาน) ว. หัวปี ในคำว่า ลูกหัวฟืนหัวไฟ.

ออกไฟ

หมายถึงก. เลิกอยู่ไฟ.

เน่าไฟ

หมายถึงว. อาการที่ของเสียเพราะต้มไม่ถูกวิธี เช่น ต้มข้าวต้มมัดไม่สุก.

บั้งไฟ

หมายถึงน. บ้องไฟ.

ปิดควันไฟไม่มิด

หมายถึง(สำ) ก. ปิดเรื่องที่อื้อฉาวไปทั่วแล้วไม่สำเร็จ.

ปูนไฟ

หมายถึงน. ปูนที่ได้จากการเผาหินปูนหรือเปลือกหอยจนสลายตัว, ปูนดิบ ก็เรียก.

เป็ดไฟแดง

หมายถึงน. เป็ดย่างชนิดหนึ่ง ย่างให้หนังพองแล้วกินหนัง.