ตัวกรองผลการค้นหา
กะโลง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.
เข้าโลง
หมายถึง(ปาก) ก. ตาย.
จรรโลง
หมายถึง[จัน-] (แบบ) ก. พยุงไว้ไม่ให้เซหรือไม่ให้ล้มลง, ผดุง, ค้ำชู, เช่น จรรโลงประเทศ, บำรุงรักษาและเชิดชูไว้ไม่ให้เสื่อม เช่น จรรโลงศาสนา.
ชรโลง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชโลง, จูง, พยุง, โยง.
อีโลง
หมายถึงดู หางแข็ง.
ชงโลง
หมายถึงดู กดเหลือง.
โชงโลง
หมายถึงน. เครื่องวิดนํ้ารูปคล้ายเรือครึ่งท่อน มีด้ามถือ ผูกแขวนเข้ากับขาหยั่ง แล้วจับด้ามให้พุ้ยนํ้าเข้าออกตามต้องการ, ชงโลง ก็ว่า, (ถิ่น-อีสาน) กะโซ้.
โลง
หมายถึงน. หีบสำหรับบรรจุศพ; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวปู ดาวสิธยะ ดาวสมอสำเภา ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือ ดาวปุสสะ ก็เรียก.
ปะโลง
หมายถึงน. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
กระโลง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานด้วยใบลานชนิดหนึ่ง ใช้อย่างกระสอบ สำหรับใส่ข้าวเปลือกหรือข้าวสาร.
หมายถึงน. โพง, เครื่องวิดนํ้ารูปคล้ายเรือครึ่งท่อน มีด้ามถือ ผูกแขวนเข้ากับขาหยั่ง แล้วจับด้ามให้พุ้ยนํ้าเข้าออกตามต้องการ, โชงโลง ก็ว่า, (ถิ่น-อีสาน) กะโซ้. (ข. โชฺรง).
ครรโลง
หมายถึง[คันโลง] (กลอน) น. โคลง, คำประพันธ์ชนิดหนึ่ง. (แผลงมาจาก โคลง).