ตัวกรองผลการค้นหา
โยง
หมายถึงก. เอาไม้แซะข้าวให้สุกทั่วกัน, ทำให้โหย่ง, คุ้ย, ในคำว่า โยงข้าว.
ระโยงระยาง
หมายถึงน. สายที่โยงหรือผูกไว้ระเกะระกะ เช่น สายไฟระโยงระยางเต็มไปหมดน่ากลัวอันตราย.
ภูษาโยง
หมายถึงน. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพสำหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์เมื่อทำพิธีกรรม เช่น บังสุกุล หรือโยงจากราชรถประดิษฐานพระโกศไปยังรถนำหน้าพระศพ.
หมายถึงก. ผูกให้ติดกันเพื่อลากหรือจูงไป เช่น โยงเรือ, เกี่ยวเนื่อง เช่น ให้การโยงไปถึงอีกคนหนึ่ง. ว. เรียกอาการที่มัดมือ ๒ ข้างแขวนขึ้นไปให้เท้าพ้นพื้นหรือเรี่ย ๆ พื้นว่า มัดมือโยง, เรียกอาการที่อยู่ประจำแต่ผู้เดียว ผู้อื่นไม่ต้องอยู่ว่า อยู่โยง, เรียกเรือสำหรับลากจูงเรืออื่นว่า เรือโยง และเรียกเรือที่ถูกลากจูงไปนั้นว่า เรือพ่วง.
เรือโยง
หมายถึงน. เรือสำหรับลากจูงเรืออื่น.
เกี่ยวโยง
หมายถึงก. ต่อเนื่องไปถึง.
โยงโย่
หมายถึงก. ยงโย่.
เลื่อยโยง
หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับโกรกหรือฉลุไม้ ใบเลื่อยมีลักษณะเป็นแถบยาว ปลายข้างบนผูกโยงกับคันคานดีด ปลายข้างล่างผูกโยงกับไม้รองกระเดื่อง ใช้กำลังคนเหยียบกระเดื่องชักใบเลื่อยให้ทำงาน.
ระโยง
หมายถึงน. สายโยงเสากระโดงเรือ.
ราชโองการ,ราชโยงการ
หมายถึง[ราดชะโองกาน, ราดชะโยงกาน] น. คำสั่งราชการของพระราชา เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. (ดู โองการ).
อยู่โยง
หมายถึงก. อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว.
สายระโยง
หมายถึงน. สายเชือกหรือลวดที่รั้งเสากระโดงเรือเป็นต้น.