ค้นเจอ 10 รายการ

โปร่ง

หมายถึง[โปฺร่ง] ว. มีลักษณะว่างหรือเปิดเป็นช่อง, ไม่ทึบ, เช่น ใต้ถุนโปร่ง ที่โปร่ง ป่าโปร่ง; แจ่มใสไม่อึดอัด เช่น สมองโปร่ง.

ปรุโปร่ง

หมายถึงว. โล่งตลอด.

ปลอดโปร่ง

หมายถึงว. ผ่องใสปราศจากความขุ่นมัว.

ป่าโปร่ง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.

โปร่งเปร่ง

หมายถึง[-เปฺร่ง] ก. โหรงเหรง, ไม่เต็มที่.

โปร่งแสง

หมายถึงว. มีสมบัติที่แสงผ่านได้. (อ. translucent).

ลายเฉลวโปร่ง

หมายถึงน. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานสิ่งของหลายอย่าง เช่น สานชะลอม สานกระเช้าตาดอกพิกุล มักสานด้วยไม้ไผ่ จะสานด้วยตอกปื้นหรือตอกตะแคงก็ได้ มีลักษณะเป็นตาหกเหลี่ยม, ลายเฉลว ๖ มุม ก็เรียก.

โปร่งฟ้า

หมายถึง[โปฺร่ง-] น. ชื่อไม้เถามีรากสะสมอาหารชนิด Asparagus setaceus (Kunth) Jessop ในวงศ์ Asparagaceae กิ่งเป็นเส้นเล็กละเอียดโปร่ง ออกเป็นแผงคล้ายใบ ใบเป็นเกล็ดเล็กสีน้ำตาลอ่อน ปลูกเป็นไม้ประดับ.

โปร่งใส

หมายถึงว. มีสมบัติที่แสงผ่านได้และมองเห็นได้ตลอด. (อ. transparent).

ทะลุปรุโปร่ง

หมายถึงว. อาการที่เห็นหรือเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโดยตลอด.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ