ตัวกรองผลการค้นหา
เส้นทแยง
หมายถึงน. เส้นตรงที่ลากในแนวเอียงจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่ง.
ยุแยง
หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.
ยุแยงตะแคงแซะ,ยุแยงตะแคงรั่ว,ยุแยงตะแคงแส่
แยง
หมายถึงก. เยง, กลัว, เกรง.
แยงยล
หมายถึงก. มองดู.
แยงแย่
หมายถึงว. อาการที่นั่งยอง ๆ แต่ถ่างขากว้าง เช่น นรสิงห์นั่งแยงแย่, อาการที่ยืนแบะขาและย่อเข่าลง เช่น ยักษ์วัดพระแก้วยืนแยงแย่.
แยงแย้
หมายถึงน. ไม้จำพวกเฟินเลื้อย ต้นเป็นเถาสั้น รากกระด้าง สีดำแดง เกาะตามหลืบหิน ใบคล้ายใบมะคำไก่. (พจน. ๒๔๙๓).
หมายถึงก. แหย่เข้าไปในช่องหรือในรู เช่น เอาขนไก่แยงหู, สอดดู, แลดู.
เส้นทแยงมุม
หมายถึงน. เส้นตรงที่ลากจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.
ทแยง
หมายถึง[ทะ-] ว. เฉียง, เฉลียง.
ทแยงมุม
หมายถึงว. เฉียงจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.
แยงตา
หมายถึงก. อาการที่แสงส่องสวนตรงมายังนัยน์ตา เช่น แสงอาทิตย์แยงตา.