ผลการค้นหา

เคียดแค้น

หมายถึงก. โกรธแค้น, เคืองแค้น.

แร้นแค้น

หมายถึงว. ฝืดเคือง, ขัดสน, ขาดแคลน, เช่น เขามีชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้นขาดแคลนไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง.

ขัดแค้น

หมายถึงก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.

คู่รักคู่แค้น

หมายถึงน. ผู้ที่เป็นคู่ต่อสู้ขับเคี่ยวกันมาโดยต่างผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ.

ล้างแค้น

หมายถึงก. แก้แค้นโดยทำร้ายร่างกายหรือทำลายล้างชื่อเสียงของผู้ที่ทำให้ตนแค้น.

คับแค้น

หมายถึงว. ลำบาก, ยากไร้, ฝืดเคือง, ลำบากเพราะถูกบีบคั้นทางใจหรือความเป็นอยู่.

แค้น

หมายถึงก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย เช่น แค้นใจ แค้นเคือง.

แก้แค้น

หมายถึงก. ทำตอบด้วยความแค้นหรือเพื่อให้หายแค้น.

ขุ่นแค้น

หมายถึงก. โกรธอย่างเจ็บใจ.

คั่งแค้น

หมายถึงก. โกรธอัดอั้นอยู่ในใจ.

คุมแค้น

หมายถึงก. ผูกใจเจ็บและคิดอยากแก้แค้น, เก็บเอาความแค้นเข้าไว้.

ยากแค้น

หมายถึงว. อัตคัดขัดสน.