ตัวกรองผลการค้นหา
หุบเหว
หมายถึงน. หุบเขาที่มีเหวลึก.
เหว
หมายถึง[เหวฺ] น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.
เหวย
หมายถึงว. คำที่ใช้ประกอบข้อความที่มีความหมายในเชิงถามหรือชักชวนเป็นต้น เช่น ใครเล่าเหวยจะไปกับพวกเราบ้าง มาละเหวยมาละวา.
เหวอะ,เหวอะหวะ
หมายถึง[เหฺวอะหฺวะ] ว. กว้างใหญ่และลึก (ใช้แก่แผล).
โหวกเหวก
หมายถึง[โหฺวกเหฺวก] ว. มีเสียงดังเอะอะโวยวาย เช่น เรียกกันโหวกเหวก ตะโกนโหวกเหวก.
ข้อเหวี่ยง
หมายถึงน. ส่วนที่ต่อเพลา โดยมากมีลักษณะงอ สำหรับรับกำลังดันหรือกำลังฉุดให้เพลาหมุนรอบ ๆ, ภาษาปากว่า ข้อเสือ. (อ. crank).
วัดเหวี่ยง
หมายถึงก. พอสู้กันได้, ปานกัน.
เหวง
หมายถึง[เหฺวง] ว. มาก, เป็นคำใช้ประกอบคำ เบา เป็น เบาเหวง หมายความว่า เบามาก.
พอวัดพอเหวี่ยง
หมายถึงก. พอสู้กันได้, พอฟัด หรือ พอฟัดพอเหวี่ยง ก็ว่า.
กระเหว่า
หมายถึง[-เหฺว่า] น. นกดุเหว่า เช่น กระเหว่าเสียงเพราะแท้ แก่ตัว. (โลกนิติ), กาเหว่า ก็ว่า. (ดู ดุเหว่า).
กาเหว่า
หมายถึงดู ดุเหว่า.
จระเข้ปากกระทุงเหว
หมายถึงดู ตะโขง.