ค้นเจอ 20 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เป่า, เปียว

เป่า

หมายถึงก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น เป่าขลุ่ย, ทำให้สิ่งที่อยู่ในลำกล้องเช่นกล้องเป่าเป็นต้น ออกจากลำกล้องโดยวิธีเป่า เช่น เป่ายานัตถุ์ เป่าลูกดอก.

เป่ากบ

หมายถึงน. การเล่นของเด็กชนิดหนึ่ง โดยมีผู้เล่น ๒ คน ผลัดกันเป่ายางรัดของวงเล็ก ๆ ให้เกยทับยางของฝ่ายตรงข้าม.

เป่าปี่

หมายถึง(ปาก) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.

เป่าหวูด

หมายถึงก. ดึงสายเชือกเพื่อเปิดหวูดเรือกลไฟเป็นสัญญาณในการเดินเรือ.

ยาเป่า

หมายถึงน. ยาผงใช้เป่าเข้าลำคอ แก้เจ็บคอ.

เป่ากระหม่อม

หมายถึงก. ร่ายมนตร์คาถาแล้วเป่าลงกลางศีรษะเพื่อให้เกิดเมตตามหานิยมเป็นต้น.

เป่าผม

หมายถึงก. ใช้เครื่องพ่นลมร้อนทำให้ผมแห้ง.

เป่ามนตร์

หมายถึงก. เสกคาถาแล้วเป่าลงไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมีกระหม่อมเป็นต้น.

เป่าแล่น

หมายถึงก. เอาหลอดเป่าไฟเพื่อเชื่อมโลหะเช่นทอง นาก เงิน ให้ติดกัน. น. หลอดเป่าไฟสำหรับเชื่อมโลหะให้ติดกัน.

เป่าหู

หมายถึงก. พูดให้เข้าหูบ่อย ๆ เพื่อให้เชื่อ.

เสกเป่า

หมายถึงก. ร่ายมนตร์หรือคาถาแล้วเป่าลงไป.

ปัดเป่า

หมายถึงก. ทำพิธีเสกเป่าเพื่อให้ความเจ็บไข้หาย, แก้ความลำบากขัดข้องให้หมดไป.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ