ผลการค้นหา

สะเทิ้น,สะเทิ้นอาย

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ เพราะรู้สึกขวยอาย (มักใช้แก่หญิงสาว) เช่น หญิงสาวพอมีผู้ชายชมว่าสวยก็รู้สึกสะเทิ้น หญิงสาวพอมีชายหนุ่มมาจ้องมองก็สะเทิ้นอาย.

อับอาย

หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.

เอียงอาย

หมายถึงว. แสดงท่าขวยเขินโดยก้มหน้าน้อย ๆ.

ยางอาย

หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.

อาย

หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.

กลิ่นอาย

หมายถึงน. กลิ่น. (เป็นคำที่มีความหมายซํ้า อาย ก็ว่า กลิ่น).

หน้าไม่อาย

หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.

ละอาย

หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.

ล้างอาย

หมายถึงก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการแก้หน้า.

นางอาย

หมายถึงดู ลิงลม.

อาย

หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.