ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา หนี้, ฤณ, อิณะ
หนี้สูญ
หมายถึงน. หนี้ที่เจ้าหนี้ไม่มีทางที่จะได้รับชำระหนี้จากลูกหนี้ได้.
หลบหนี้
หมายถึงก. หลบไม่ยอมพบเจ้าหนี้.
เหนียวหนี้
หมายถึงว. ไม่ยอมใช้หนี้ง่าย ๆ.
เป็นหนี้,เป็นหนี้เป็นสิน
หมายถึงก. ติดค้างเงินผู้อื่น.
ดุลชำระหนี้
หมายถึง[ดุน-] น. ความต่างกันระหว่างปริมาณเงินที่ส่งออกนอกประเทศกับปริมาณเงินที่นำเข้ามาในประเทศ.
หนี้เกลื่อนกลืนกัน
หมายถึง(กฎ) น. หนี้ซึ่งระงับไปเพราะเหตุที่สิทธิและความรับผิดในหนี้นั้นตกอยู่แก่บุคคลคนเดียวกัน.
ผ่อนหนี้,ผ่อนหนี้ผ่อนสิน
หมายถึงก. ผ่อนชำระหนี้สินเป็นงวด ๆ.
ตามใจปากมากหนี้
หมายถึง(สำ) ก. เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก.
ประนอมหนี้
หมายถึง(กฎ) ก. การที่ลูกหนี้ขอทำความตกลงในเรื่องหนี้สิน โดยวิธีขอชำระหนี้แต่เพียงบางส่วน หรือโดยวิธีอื่น.
หนี้
หมายถึงน. เงินที่ผู้หนึ่งติดค้างอยู่จะต้องใช้ให้แก่อีกผู้หนึ่ง, หนี้สิน ก็ว่า; (กฎ) นิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคลตั้งแต่ ๒ ฝ่ายขึ้นไป ซึ่งฝ่ายหนึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้ มีสิทธิที่จะบังคับบุคคลอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งเรียกว่า ลูกหนี้ ให้กระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง. (อ. obligation); โดยปริยายหมายถึงการที่จะต้องตอบแทนบุญคุณเขา.
หักกลบลบหนี้
หมายถึง(กฎ) น. การนำเอาหนี้ที่บุคคล ๒ คนต่างเป็นลูกหนี้และเจ้าหนี้ในมูลหนี้อันมีวัตถุประสงค์เป็นอย่างเดียวกัน มาหักลบกันเท่าจำนวนหนี้ที่ตรงกัน เพื่อให้ลูกหนี้หลุดพ้นจากหนี้นั้น.
ลูกหนี้
หมายถึงน. ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้; (กฎ) บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้.