ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้ลีบ
หมายถึง(ปาก) น. ข้าวลีบ เช่น ชาวนาคัดเอาขี้ลีบออก.
ยกกลีบ
หมายถึงก. ยกกลีบผ้าโจงกระเบนข้างหลังให้โก่งขึ้น, รีดกางเกงตามแนวพับด้านหน้าและด้านหลังขาให้เป็นสันขึ้น.
พานกลีบบัว
หมายถึงน. พานที่ริมปากทำเป็นรูปกลีบบัวโดยรอบ.
กลีบ
หมายถึง[กฺลีบ] น. ส่วนของดอกไม้ที่เรียงหรือซ้อนกันเป็นชั้น ๆ รอบเกสร โดยปรกติเป็นแผ่นบาง ๆ, ใช้เรียกของอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กลีบตา กลีบผ้า กลีบเมฆ.
กลีบหิน
หมายถึงน. แร่ไมกา. (ดู ไมกา).
หรดาลกลีบทอง
หมายถึงน. หรดาลที่มีลักษณะเป็นผลึกแท่งเข็มสั้น เป็นเม็ด เป็นแผ่นอัดแน่น หรือเป็นผง อ่อนนุ่ม มีค่าความถ่วงจำเพาะ ๓.๔๙ สีเหลือง เป็นมัน มีสูตรเคมี As2S3 ใช้ประโยชน์เป็นสารให้สีเหลือง ใช้เขียนลายรดนํ้า สมุดดำ เป็นต้น. (อ. orpiment).
หายเข้ากลีบเมฆ
หมายถึง(สำ) ก. หายลับไปไม่ได้พบอีก เช่น ตั้งแต่เขายืมเงินไปแล้วก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย.
ลีบ
หมายถึงว. แฟบเพราะไม่เจริญเติบโตตามธรรมดาที่ควรเป็น เช่น ข้าวลีบ เมล็ดลีบ; มีเนื้อไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร เช่น ขาลีบ แขนลีบ; โดยปริยายหมายความว่า อาการที่ห่อตัวให้เล็กลงเพราะกลัวหรือเพื่อเข้าในที่แคบเป็นต้น เช่น กลัวจนตัวลีบ เบียดจนตัวลีบ.
กลีบบัว
หมายถึงน. เรียกพานที่ริมปากทำเป็นรูปกลีบบัวโดยรอบว่า พานกลีบบัว.
ส่งกลีบ
หมายถึงก. อาการที่ใช้เข็มร้อยมาลัยให้กลีบดอกไม้หรือใบไม้ยื่นยาวออกมาจากเข็มเสมอกัน.
สามสิบกลีบ
หมายถึงน. ชื่อเครื่องในวัว คือ กระเพาะอาหารหยาบ ข้างในเป็นกลีบ.
หลีบ
หมายถึงน. ชื่อขลุ่ยชนิดหนึ่งมีเสียงสูง เรียกว่า ขลุ่ยหลีบ.