ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สมณบริขาร, อัฐบริขาร, บริขาร, บาตร, ปัตตะ
ราชบาตร
หมายถึงน. คำสั่งหลวง.
ริบราชบาตร
หมายถึง[-ราดชะบาด] ก. รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้องพระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง.
ธูปบาตร
หมายถึง[ทูปะบาด] น. ภาชนะสำหรับเผาเครื่องหอมบูชา. (ส. ธูปปาตฺร).
บาตร
หมายถึง[บาด] น. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต. (ส. ปตฺร; ป. ปตฺต).
อุทบาตร
หมายถึง[-บาด] น. หม้อนํ้า. (ส. อุท + ปาตฺร).
ขันข้าวบาตร
หมายถึงน. ขันเชิงสำหรับใส่ข้าวตักบาตร.
เถรส่องบาตร
หมายถึง(สำ) น. คนที่ทำอะไรตามเขาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว.
ศาลาตักบาตร,ศาลาบาตร
หมายถึงน. ศาลาที่ลักษณะเป็นโรงยาว มีฐานสำหรับตั้งบาตรได้หลายลูก มักปลูกไว้ในย่านกลางหมู่บ้านที่อยู่ไกลวัด ในเวลาเทศกาลที่นิมนต์พระมาเจริญพระพุทธมนต์ ก็จะตั้งบาตรเรียงไว้ที่ศาลานั้นเพื่อให้ประชาชนได้ตักบาตร.
หงายบาตร
หมายถึง(สำ) น. สังฆกรรมที่คณะสงฆ์ประกาศยกโทษให้แก่คฤหัสถ์ที่เคยถูกประกาศคว่ำบาตรมาแล้ว ด้วยการยอมรับบิณฑบาตเหมือนเดิม.
ปากบาตร
หมายถึงน. เรียกของที่ใส่ฝาบาตรถวายพระเวลาตักบาตรว่า ของปากบาตร.
ข้าวก้นบาตร
หมายถึง(สำ) น. อาหารเหลือจากพระฉันแล้วที่ศิษย์วัดได้อาศัยกิน.
ตลกบาตร
หมายถึง[ตะหฺลก-] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ถลกบาตร ก็ว่า.