ผลการค้นหา

คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 29 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เยี่ยว, ลฆุ, เหวง, แผ่ว,แผ่ว ๆ, สิถิล, โหวง, โหวงเหวง, เยา, สนิกะ, รวย,รวย,รวย ๆ, หนัก, ลหุ

หูเบา

หมายถึงว. เชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง.
 พจนานุกรมไทย

เบา

หมายถึงว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น เบารถ เบาฝีจักร; ที่ให้ผลเร็ว เช่น ข้าวเบา. (ปาก) น. เยี่ยว. ก. ถ่ายปัสสาวะ, เยี่ยว.
 พจนานุกรมไทย

ชบา

หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Hibiscus rosasinensis L. ในวงศ์ Malvaceae ดอกมีสีต่าง ๆ พันธุ์ที่สีแดงดอกและยอดใช้ทำยาได้.
 พจนานุกรมไทย

ดูเบา

หมายถึงก. เห็นเป็นการเล็กน้อย, เห็นไม่เป็นสำคัญ, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าดูเบา.
 พจนานุกรมไทย

ตอเบา

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกระถิน. (ดู กระถิน).
 พจนานุกรมไทย

แบ่งเบา

หมายถึงก. แบ่งภาระหนักให้เบาลง.
 พจนานุกรมไทย

สะตอเบา

หมายถึงดู กระถิน.
 พจนานุกรมไทย

ปิดเบา

หมายถึงก. ถ่ายปัสสาวะไม่ออก.
 พจนานุกรมไทย

ผ่อนหนักเป็นเบา

หมายถึง(สำ) ก. ลดความรุนแรงลง, ลดหย่อนลง.
 พจนานุกรมไทย

บา

หมายถึงน. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
 พจนานุกรมไทย

บางเบา

หมายถึงว. น้อยลง, ทุเลาลง, เบาบาง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

บุษบา

หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด