ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สำรวม, รั้ง, แต่ง, ตะครอง, เสวย, ถวัลย์, ครอง
ปกครอง
หมายถึงก. ดูแล, คุ้มครอง, ระวังรักษา; บริหาร.
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด การปกครอง
ครอบครองปรปักษ์
หมายถึง(กฎ) ก. ครอบครองทรัพย์สินของผู้อื่นไว้โดยความสงบและโดยเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของ บุคคลผู้ครอบครองปรปักษ์ ถ้าเป็นอสังหาริมทรัพย์ได้ครอบครองติดต่อกันเป็นเวลา ๑๐ ปี ถ้าเป็นสังหาริมทรัพย์ได้ครอบครองติดต่อกันเป็นเวลา ๕ ปี บุคคลนั้นได้กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินนั้น.
ค่าครองชีพ
หมายถึงน. ค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพ.
ยึดครอง
หมายถึงก. เข้าถือสิทธิครอบครอง.
ผู้ปกครอง
หมายถึงน. ผู้ที่ทำหน้าที่ปกครองดูแล; (กฎ) บุคคลซึ่งศาลตั้งให้ใช้อำนาจปกครองผู้เยาว์ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและไม่มีบิดามารดา หรือบิดามารดาถูกถอนอำนาจปกครอง.
ครองแครง
หมายถึง[คฺรองแคฺรง] น. ชื่อขนมทำด้วยแป้งกดบนพิมพ์ที่เป็นรอยริ้ว ๆ คล้ายฝาหอยแครง ต้มกับกะทิ, ถ้าทอดกรอบเคล้านํ้าตาลเคี่ยว เรียกว่า ครองแครงกรอบ.
ครองราชสมบัติ
หมายถึงก. เสวยราชสมบัติเป็นพระมหากษัตริย์.
คุ้มครอง
หมายถึงก. ป้องกันรักษา, ระวังรักษา, ปกป้องรักษา.
ครอง
หมายถึง[คฺรอง] ก. ปกครองรักษาโดยความเป็นใหญ่ เช่น ครองเมือง; ดำรงไว้, รักษาไว้, เช่น ครองสิกขา ครองชีพ ครองตัว; นุ่งห่ม (ใช้แก่นักบวช) เช่น ครองจีวร ครองผ้า; ถือสิทธิเป็นเจ้าของ เช่น เอาไปครองเสียหลายวัน.
คู่ครอง
หมายถึงน. หญิงและชายที่อยู่ร่วมกันฉันผัวเมีย; ผัวหรือเมีย.
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร
หมายถึง(กฎ) น. กฎหมายที่จัดระเบียบการปกครองประเทศในระหว่างที่ยังไม่มีรัฐธรรมนูญ.
กฎหมายปกครอง
หมายถึง(กฎ) น. กฎหมายสาขาหนึ่งของกฎหมายมหาชนที่วางหลักเกี่ยวกับการจัดระเบียบในทางปกครองของรัฐ และการดำเนินกิจกรรมของฝ่ายปกครองในการจัดทำบริการสาธารณะรวมทั้งวางหลักความเกี่ยวพันในทางปกครองระหว่างฝ่ายปกครองกับเอกชน. (อ. administrative law).
