ตัวกรองผลการค้นหา
งอก่อ,งอก่องอขิง
หมายถึงว. อาการที่ตัวงอหรือทำตัวงอ เพราะร้อนหรือหนาวมากเป็นต้น.
ตะเขิง
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (เงาะป่า).
ยุ่งขิง
หมายถึง(ปาก) ว. ยุ่งมาก, นุงนัง, สับสนวุ่นวาย.
แง่งขิง
หมายถึงน. เครื่องประดับยอดปรางค์ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, ฝักเพกา ลำภุขัน สลัดได นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.
ขิง
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Zingiber officinale Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้ามีกลิ่น รสเผ็ด ใช้ประกอบอาหารและทำยาได้, ขิงแกลง หรือ ขิงแครง ก็เรียก.
ขิงก็รา ข่าก็แรง
หมายถึง(สำ) ต่างก็จัดจ้านพอ ๆ กัน, ต่างก็มีอารมณ์ร้อนพอ ๆ กัน, ต่างไม่ยอมลดละกัน.
ขิงแห้ง
หมายถึงน. ขิงชนิดหนึ่งที่ตากแห้ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
ถึงพริกถึงขิง
หมายถึง(สำ) ว. เผ็ดร้อนรุนแรง เช่น การโต้วาทีคราวนี้ถึงพริกถึงขิง.
พริกขิง
หมายถึงน. ชื่อผัดชนิดหนึ่ง ใช้เครื่องปรุงคล้ายแกงเผ็ด แต่ไม่ใส่เครื่องเทศ ผัดกับนํ้ามัน, เครื่องปรุงแกงเผ็ด เรียกว่า เครื่องพริกขิง.
ขิงแกลง,ขิงแครง
หมายถึง[-แกฺลง, -แคฺรง] ดู ขิง.
เขิง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานสำหรับร่อนสิ่งของหรือช้อนกุ้งปลาเป็นต้น มีลักษณะเป็นรูปกลม ก้นลึก ช่องตาถี่, ภาคกลางเรียกว่า ตะแกรง.