ผลการค้นหา

คำไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 8 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เขิง, เหง้า, เบญจกูล, ตรีอากาศผล, เมี่ยง, มเหาษธ, ต้มส้ม, เมี่ยงลาว, รากเหง้า, ขิง

งอก่อ,งอก่องอขิง

หมายถึงว. อาการที่ตัวงอหรือทำตัวงอ เพราะร้อนหรือหนาวมากเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ตะเขิง

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (เงาะป่า).
 พจนานุกรมไทย

ยุ่งขิง

หมายถึง(ปาก) ว. ยุ่งมาก, นุงนัง, สับสนวุ่นวาย.
 พจนานุกรมไทย

แง่งขิง

หมายถึงน. เครื่องประดับยอดปรางค์ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, ฝักเพกา ลำภุขัน สลัดได นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ขิง

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Zingiber officinale Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้ามีกลิ่น รสเผ็ด ใช้ประกอบอาหารและทำยาได้, ขิงแกลง หรือ ขิงแครง ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ถึงพริกถึงขิง

หมายถึง(สำ) ว. เผ็ดร้อนรุนแรง เช่น การโต้วาทีคราวนี้ถึงพริกถึงขิง.
 พจนานุกรมไทย

พริกขิง

หมายถึงน. ชื่อผัดชนิดหนึ่ง ใช้เครื่องปรุงคล้ายแกงเผ็ด แต่ไม่ใส่เครื่องเทศ ผัดกับนํ้ามัน, เครื่องปรุงแกงเผ็ด เรียกว่า เครื่องพริกขิง.
 พจนานุกรมไทย

เขิง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานสำหรับร่อนสิ่งของหรือช้อนกุ้งปลาเป็นต้น มีลักษณะเป็นรูปกลม ก้นลึก ช่องตาถี่, ภาคกลางเรียกว่า ตะแกรง.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด