คำในภาษาไทย
ตรึก
ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับตรึก
ตรึก หมายถึง?
พจนานุกรมไทย ตรึก หมายถึง:
[ตฺรึก] ก. หมด, สิ้น, เปลือง, น้อย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ตรึก, มิตรึก, เช่น จึงองค์มิสาระปันหยี จึงตอบว่าข้าจะให้ไก่ดีดี ของเรามีไม่ตรึกอย่าร้อนใจ. (อิเหนา), ท่านก็ไม่ขัดสนจนพราย มากมายตามพรูอยู่มิตรึก แรกรักจะรําพันให้ครั่นครึก. (ขุนช้างขุนแผน), ฤๅจะใคร่ได้เมียสาว ๆ ขาว ๆ ดี ๆ มีไม่ตรึก. (มณีพิชัย).
[ตฺรึก] ก. นึก, คิด. (ส. ตรฺก; ป. ตกฺก).
