พุทธสุภาษิต หมวด น
รวมพุทธสุภาษิต หมวด น
พุทธสุภาษิต หมวด น ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- นกชนิดหนึ่งเที่ยวบินอยู่ตามช่องเขา และ ไหล่เขา มีชื่อว่านกมัยหกะ มันบินไปสู่ต้นเลียบอันมีผลสุก แล้วร้องว่า *ของข้า ๆ* เมื่อนกมัยหกะร้องอยู่อย่างนั้นฝูงนกทั้งหลายก็พากันบินมาจิกกินผลเลียบ แล้วก็พากันบินไป นกมัยหกะก็ยังพร่ำอยู่อย่างเดิมนั้นเอง
คำบาลี เอวมิเธว เอกจฺโจ สงฺฆริตฺวา พหุ ธนํ เนวตฺตโน น ญาตีนํ ยโถธึ ปฏิปชฺชติ - นรชนผู้กำหนัดในกาม ยินดีในกาม หมกมุ่นในกาม ทำบาปทั้งหลาย ย่อมเข้าถึงทุคคติ
- นรชนใดไม่เชื่อ (ตามเขาว่า) รู้จักพระนิพพาน อันอะไร ๆ ทำไม่ได้ ตัดเงื่อนต่อได้ มีโอกาสอันขจัดแล้ว และ คายความหวังแล้ว, ผู้นั้นแล เป็นบุรุษสูงสุด
- นอกจากการแบ่งปันเผื่อแผ่กันแล้ว สัตว์ทั้งปวงหามีที่พึ่งอย่างอื่นไม่
- นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรดับ
- นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรเกิด
- นักปราชญ์พึงรักษาศีล
- นักปราชญ์มีการอยู่ร่วมกันย่อมเป็นสุข
- นามและรูปย่อมดับไม่เหลือในที่ใด ปัญญา สติ และนามรูปนี้ย่อมดับในที่นั้น เพราะวิญญาณดับ
- นิพพาน เป็นสุขอย่างยิ่ง
- นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง
- น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด อายุของคน ก็ย่อมไม่เวียนไปสู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น
- แน่ะ บุรุษ จริงหรือเท็จ ตัวท่านเองย่อมรู้
- ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย
- ในกาลไหนๆ ก็ไม่ควรกล่าววาจาไม่น่าพอใจ
- ในกาลไหนๆผู้คบคนเลว ย่อมเลว คบคนเสมอกันไม่พึงเสื่อม คบหาคนประเสริฐย่อมพลันเด่นขึ้น เหตุนั้นควรคบคนที่สูงกว่าตน
- ในบรรดาที่ปรึกษา ย่อมต้องการคนไม่พูดพล่าม
- ในหมู่มนุษย์ คนที่ประเสริฐ คือคนที่ฝึกแล้ว
- ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนแล้วเป็นผู้ประเสริฐสุด
- ในเมื่อเรื่องราวเกิดขึ้น ย่อมต้องการบัณฑิต
- ในเวลาคับขัน ย่อมต้องการคนกล้า
- ในเวลาที่ควรลุกขึ้นทำงาน ไม่ลุกขึ้นทำ ทั้งที่ยังหนุ่มแน่น มีกำลัง กลับเฉื่อยชา ปล่อยความคิดให้จมปลัก เกียจคร้าน มัวซึมเซาอยู่ ย่อมไม่ประสบทางแห่งปัญญา
- ในเวลามีข้าวน้ำ ย่อมต้องการคนที่รัก
- ในแว่นแคว้นของราชาผู้มีเมตตา มีธรรมมั่นคง ประชาชนจะนอนเป็นสุข เหมือนนอนอยู่ในบ้านของตัว ในร่มเงาอันเย็นสบาย
- ในโลกนี้ พวกที่ชอบถือตัว ย่อมไม่มีการฝึกตน, คนมีใจไม่มั่นคง ย่อมไม่มีความรู้, ผู้ประมาทแม้อยู่ในป่าคนเดียว ก็ข้ามฝั่งแห่งแดนมฤตยูไม่ได้
- ในโลกนี้ เวรระงับด้วยเวร ไม่เคยมี
