พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดกรรม
รวมพุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดกรรม
พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดกรรม ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- กรรมจำแนกสัตว์ให้ดีเลวแตกต่างกัน
- กรรมชั่วของตน นำตนไปสู่ทุคติ
- กรรมที่เป็นประโยชน์และดี ทำได้ยากยิ่ง
- กรรมใด ทำไว้ ด้วยกาย ด้วยวาจา หรือ ด้วยใจ กรรมนั้นแหละเป็นสมบัติของเขา ซึ่งเขาจะพาเอาไป
- การงาน 1 วิชา 1 ธรรม 1 ศีล 1 ชีวิตอันอุดม 1 คนบริสุทธิ์ด้วยสิ่งทั้ง 5 นี้ หาใช่ด้วยตระกูลหรือด้วยทรัพย์ไม่
- การงานอะไร ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก
- การที่ไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ทำได้ง่าย
- คนชั่ว ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมชั่วของตน
- คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นในตนเอง
- คนพาลทรามปัญญา ย่อมดำเนินชีวิตโดยมีตนเองนั้นแหละเป็นศัตรู
- คนเราจะดีเพราะการกระทำ
- คนเราจะเลวเพราะการกระทำ
- ควรทำตามถ้อยคำของผู้เอ็นดู
- ความชั่ว ย่อมเผาผลาญในภายหลัง
- ความดี อันคนชั่วทำยาก
- ความดี อันคนดีทำง่าย
- ถ้าคนพึงทำบาป ก็ไม่ควรทำบาปนั้นบ่อย ๆ ไม่ควรทำความพอใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้
- ถ้าจะทำ ก็พึงทำการนั้น (จริง ๆ)
- ถ้าประสบสุขทุกข์ เพราะบุญบาปที่ทำไว้ก่อนเป็นเหตุ ชื่อว่าเปลื้องบาปเก่าที่ทำไว้ ดุจเปลื้องหนี้ฉะนั้น
- ทำกรรมใดแล้วร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำแล้วนั้นไม่ดี
- ทำชั่ว ได้ชั่ว
- ทำดี ได้ดี
- ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
- ธัญญาหาร ทรัพย์สิน เงินทอง หรือสมบัติที่ครอบครอง ไม่ว่าอย่างใดที่มีอยู่ คนรับใช้ คนงาน คนอาศัยทั้งหลาย ทุกอย่างล้วนพาเอาไปไม่ได้ ต้องทิ้งไว้ทั้งหมด
- บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว
- บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว
- ประโยชน์ทั้งหลาย ย่อมล่วงเลยคนผู้ทอดทิ้งการงาน ด้วยอ้างว่าหนาวนัก ร้อนนัก เย็นเสียแล้ว
- ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงานเรียบร้อย จึงควรอยู่ในราชการ
คำบาลี อุฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ สุสํวิหิตกมฺมนฺโต ส ราชวสตึ วเส - ผู้ใด อันผู้อื่นทำความดี ทำประโยชน์ให้ในกาลก่อนย่อมสำนึก (คุณของเขา) ได้ ประโยชน์ที่ผู้นั้นปรารถนาย่อมเจริญ
- ผู้ใด อันผู้อื่นทำความดี ทำประโยชน์ให้ในกาลก่อนแต่ไม่รู้สึก (คุณของเขา) ประโยชน์ที่ผู้นั้นปรารถนาย่อมฉิบหาย
- ผู้ใดปรารถนาทำกิจที่ควรทำก่อนในภายหลัง ผู้นั้นย่อมเดือนร้อนในภายหลัง ดุจมานพ (ผู้ประมาทแล้วรีบ) หักไม้กุ่มฉะนั้น
- พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ
- พึงประกอบธุระให้เหมาะแก่กาลเทียว
- พึงรักษาความดีของคนไว้ ดังเกลือรักษาความเค็ม
- ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม
- รู้ว่าการใดเป็นประโยชน์แก่ตน พึงรีบทำการนั้นเทียว
- สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข
- สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมไม่ได้สุข
- สิ่งที่ทำแล้ว ทำคืนไม่ได้
- สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย
- อย่าถามถึงชาติกำเนิด จงถามถึงความประพฤติ
- อย่ามาถึงกรรมอันมีโทษเลย
- เมื่อคนโง่มีปัญญาทราม ทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก เขาเดือดร้อนเพราะกรรมของตน เหมือนถูกไฟไหม้
- ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ดีกว่า
- ไม่พึงทำประโยชน์แก่ผู้มุ่งความพินาศ
