ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปรั่น,ปรั้น, เสียงปร่า
เสียงแปร่ง
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ.
คำสนธิ
คำเป็น คำตาย คืออะไร
คำไวพจน์ ที่นิยมใช้ในการแต่งกลอน
รวมคำทับศัพท์ที่ขึ้นต้นหรือลงท้ายด้วยอัป-อัพ
แปร่ง
หมายถึง[แปฺร่ง] ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท.
เสียงแปร่งหู
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
ไล่ลูกระนาด
หมายถึงก. ปรับเสียงลูกระนาดไม่ให้แปร่ง.
แปร่งหู
หมายถึงว. ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยตกลงกันไว้, มีเสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
ให้เสียง
หมายถึงก. กระทำเสียงใด ๆ ให้ผู้อื่นรู้ตัวล่วงหน้าก่อนที่จะปรากฏกาย เช่น ฉันตกใจ เธอเข้ามาไม่ให้เสียงเลย.
เสียง
หมายถึงน. สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยหู เช่น เสียงฟ้าร้อง เสียงเพลง เสียงพูด; ความเห็น เช่น เรื่องนี้ฉันไม่ออกเสียง, ความนิยม เช่น คนนี้เสียงดี มีหวังได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร, คะแนนเสียง เช่น ลงมติกันแล้วเขาชนะเพราะได้เสียงข้างมาก.
จ้อก,จ้อก ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงนํ้าที่ไหลตกลงมา.
เสียงก้อง
หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.
สำนาน
หมายถึงน. เสียง, เสียงพูด.
อึ๊ก ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงสะอึก.
ประเปรี้ยง
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฟ้าผ่า.