ผลการค้นหา

ค้นเจอ 98 รายการ

มนต์,มนตร์

หมายถึงน. คำศักดิ์สิทธิ์, คำสำหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์, คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์. (ป. มนฺต; ส. มนฺตฺร).

สวด

หมายถึงก. ว่าเป็นทำนองอย่างพระสวดมนต์ เช่น สวดสังคหะ สวดพระอภิธรรม; (ปาก) นินทาว่าร้าย, ดุด่า, ว่ากล่าว, เช่น ถูกแม่สวด.

วิษณุมนตร์

หมายถึงน. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุเวท ก็ว่า.

เล่ามนตร์

หมายถึงก. ท่องบ่นมนตร์สาธยายมนตร์.

เป่ามนตร์

หมายถึงก. เสกคาถาแล้วเป่าลงไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมีกระหม่อมเป็นต้น.

กำแพงเจ็ดชั้น

หมายถึงน. ชื่อมนตร์.

เสกคาถา

หมายถึงก. ร่ายมนตร์.

สำนวด

หมายถึง[สำหฺนวด] (กลอน) ก. สวด. (แผลงมาจาก สวด).

วิษณุเวท

หมายถึงน. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุมนตร์ ก็ว่า. (ส.).

ขัดตำนาน

หมายถึงก. สวดบทนำเป็นทำนองก่อนสวดมนต์.

เสกเป่า

หมายถึงก. ร่ายมนตร์หรือคาถาแล้วเป่าลงไป.

นักสวด

หมายถึงน. ผู้ชำนาญในการสวด.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ